Hongarije --> Kroatië

Reisverslag 3:

Best mensen, we leven nog steeds hoor! Op dit moment zitten we in de trein van Venetië naar Montebello, oftewel Rome. Huh, helemaal daar al? Jaaaa, helemaal daar. We zullen de afgelopen 10 dagen even voor u samenvatten:

Waar waren we ook alweer gebleven.. BUDAPEST! Wat een mooie stad! Niet dat we daar heel veel van gezien hebben, maar wat we gezien hebben was wel indrukwekkend.
De 2e dag dat we hier waren gingen we wassen. We hadden een berg was verzameld, de Mount Everest was er niks bij. En de wasmachines waren ook nog eens gratis, en wie zij wij om daar nou geen gebruik van te maken. Dit was voor ons allebei de eerste was in ons leven die we zelf deden! Weer een achievement unlocked! En het ging nog goed ook.
Daarna gingen wij Budapest ontdekken. Het was bloedje, bloedje heet, en onder het genot van een appeltje en een zwetende skater zonder shirt hielden we een pauze. Na een half uur lopen kwamen we aan in het centrum. We zijn langs de rivier de Donau gelopen en hebben mooie bruggen gezien. Toen zag Mieke een heel schattig restaurantje met een fontijntje dus daar gingen we eten. Mieke was al uren aan het praten over die ijskoude verrukkelijke fruitsoep te praten, die ze uiteindelijk niet te vreten vond! Maaar zo moedig als ik ben, heb ik me maar opgeofferd en het voor Mieke opgegeten! Toen kwam het hoofdgerecht: een Ceaser salade voor Mieke en een heerlijke eendenborst voor mij. Wat hebben wij gesmuld zeg! Toen kreeg Mieke nog haar nagerechtje. Ik citeer Mieke: 'een zwetende lapje deeg (pannekoek), met daar overheen chocolademelk, afgemaakt met een één of ander smerig alcoholisch drankje er door heen'. Hier had ze ook maar 1 woord voor: 'gatverredamme!' Maar een grote meid dat ze was, Heeft ze wel netjes haar bordje leeggegeten. Ik was supertrots op haar!
Toen ging onze toch verder. We zagen allemaal schoentjes langs de kant van de Donau staan, dit was best wel indrukwekkend. Dit stond voor de joden die in de oorlog langs de rivier opgesteld werden, en daarna de kogel kregen. Daarna gingen we verder naar het Parlementsgebouw, waar de bewakers niet op de foto wilden. Maaar we hebben ze stiekem toch ^^
Toen vonden we het allemaal welletjes en gingen we weer terug naar de camping met de metro. De rmensen die kaartjes voor de metro verkopen zijn trouwens zo aardig! Ze kijken je niet een aan. En vraag je ze wat, kunnen ze niet eens praten. 1 tip: koop nooit kaartjes voor de metro of de tram in Budapest, het heeft totaal geen zin! We zijn nog nooit gecontroleerd terwijl we wel netjes kaartjes hadden gekocht. We zijn toch zulke brave meisjes!
We kwamen weer terug op de camping en zagen dat onze tent helemaal ingebouwd was met 3 éénpersoonstentjes. Hier komen we later op terug.

Toen brak de nacht aan.. Het was een nacht, die je normaal alleen in films ziet. Het is een nacht, die word gezongen in het ergste lied. Het was een nacht waarvan wij dachten dat we het nooit overleven zou(den). STORM. Onweer, harde wind en harde regen, dat zat allemaal in het pakket. Het was een hele goede test voor ons tentje. Maar toen de ochtend was aangebroken, zagen we dat de tent moddervies was! Bleeehhhh...
Toen we uitgebreid aan het ontbijten waren (om precies te zijn: broodje gedoopt in de pindakaas, en een heerlijk zak chips) kwamen de 3 tentjes om ons heen tot leven. Het waren alweer knappe Duitsers. We wilden wel wat langer in Budapest blijven, maar er kwam alweer een megastorm aan, dus we besloten maar om verder te gaan.
Toen we op het station kwamen, moesten we als een malle naar de trein rennen want we waren bijna te laat. Maar Mieke had een ren-probleem, bepaalde lichaamsdelen wilden niet meewerken. Nou had ze ook niet echt een motiverend beeld voor zich: mij. Ik had ook aardig wat moeite door die loodzware tas dus ik zag er waarschijnlijk uit als een galopperende clown. Maar alles goed en wel, we redde te trein echt op het nippertje. Maar natuurlijk was er geen plekje meer voor ons vrij op een stoel. Leuk vooruitzicht voor een 7 uur durende reis. We zaten dus in zo'n hokje samen met een Zweedse ginger. Dat hielden we ook niet lang vol, het was net een sauna op z'n hoogste stand. We gingen maar uit het raam hangen, wat echt heerlijk was! Een zonnetje op je gezicht, met onze manen wapperend in de wind. Onze grote vriend, de conducteur, kwam weer langs. Hij vertelde ons het verschrikkelijke nieuws. De trein ging stoppen en we moesten verder in bussen. Waarom? Dat is voor ons ook nog steeds een groot raadsel. Misschien weet Joost het! Dus de hele trein liep leeg en de 10 bussen liepen vol. In de bus zaten we met de 3 Duitse jongens van de camping in Budapest.
We kwamen aan ergens op een station in the middle of nowhere en iedereen uit de bussen werden weer in een trein gepropt. Gelukkig hadden we hier wel stoelen :) naast ons zaten 2 Nederlandse meisjes die ook aan het interrailen waren, was erg gezellig! Mieke zweert dat we in die trein met model Cara Delevigne hebben gezeten. Dat meisje vrat echt alles wat los en vast zit op een onsmakelijke manier. Maaaar ze leek als twee druppels water op het model.
Laat in de avond kwamen we dan eindelijk aan in Zagreb. We hadden echt ontzettende trek (geen eten meegenomen, dom dom dom) dus gingen we een heeeerlijk broodje kebab halen. Dit broodje was groot. Neee mega groot! We zijn toen nog ff een stukje van de stad gaan bekijken (is trouwens echt een mooie stad!) en gingen daarna weer terug naar het station.
Vanaf Zagreb namen we de nachttrein (trein 1) naar ergens (weet de naam niet meer) en daar moesten we 4 uur wachten op de volgende trein (trein 2) die ons dan naar Rijeka zou brengen.
Trein 1: we hadden een heerlijk coupeetje gevonden waar we maar met z'n 2e inzaten, dus we konden lekker liggen, dachten we... Toen kwam daar, echt 1 minuut voor vertrek een vreemde oude man met een gitaar binnen. We hielden een praatje met hem, sliepen 20 minuten en toen kwam de volgende stop alweer.
We kwamen op een station met een wachtruimte waar er al 3 mensen lagen te slapen, en een gangetje met een bankje en familie insect erin. We konden allebei niet slapen, dus gingen we lekker buiten zitten want daar hadden we wifi. De politie kwam ook even om het hoekje kijken en vroeg of alles goed ging en waar we heen gingen.
Een uur later verveelde dat ons ook, 4 uur is namelijk erg lang, dus gingen we een spelletje 'rood, wit, blauw' spelen. Het was erg energiek en cool. Mieke is uiteindelijk het insectenhol ingegaan om een beetje te slapen, ik heb het ook geprobeerd, maar het waren voor mij iets te veel vieze insecten die mij wakker hielden dus ik ben weer buiten gaan zitten.
Eindelijk, die 4 uur waren voorbij gegaan en onze trein kwam eraan. We hadden dit keer wel een coupe voor onszelf dus we hebben heerlijk geslapen die 2 uurtjes.
We kwamen aan in Rijeka om 6 uur 's ochtends. Na een paar keer heen en weer gelopen om de juiste bus te zoeken kwamen we aan op de camping die we opgezocht hadden. Wat een vreselijk gat was dat zeg.. De autoweg lag ernaast, en iedereen stond temet in elkaar omdat het heel smal was. Ook was de grond van steen dus erg chill was dat niet. We besloten maar om hier niet te blijven en verder te reizen naar Pula. De bus die ons naar de trein zou brengen ging 's middags pas dus we hebben lekker geslapen op een strandje ergens naast de camping. Rond 10 uur was het opeens zo heet dat we besloten om de zee in te springen. Dit vond ik cool want ik had nog nooit in de Adriatische zee gezwommen. Nadat we heerlijk in het rond gespetterd hadden lieten we ons opdrogen in het Kroatische zonnetje.
We werden gewaarschuwd voor slecht weer en zo raakte we aan de praat met een local. Dat slechte weer zou pas aan het eind van de middag komen, maar toen begon het rond 12 uur plotseling te regenen. Het gezinnetje vader, moeder (die uit Argentinië kwam) en kindje (hond) bood ons een lift aan naar het busstation. Deze mensen waren zo lief, zo zou iedereen moeten zijn! We hadden dan ook een indrukwekkende afscheid. We moesten nog 3 uurtjes wachten, dus we gingen een broodje halen en naar vechtende duiven kijken, wat erg lachwekkend was. Om de tijd te doden gingen we nog ff een kerkje bekijken en daarna ergens lekker op een terrasje zitten. Daar ontmoette we een Kroatische Nederlander zonder ooit in z'n hele leven gewerkt te hebben. Dat hebben wij weer; een uitkeringstrekker. Maar het was erg gezellig, hij sprak nog goed Nederlands, en we kregen zelfs een radlerbiertje van hem (uitkering van Kroatië, bedankt!). De tijd vloog voorbij en we moesten weer terug naar het treinstation waar de bus op ons wachtte. Die busreis was erg mooi. We reden door bergrotsen heen en hadden een mooi uitzicht over de zee. Maar aan alles komt een eind, zo ook aan deze busreis. We werden afgezet op een vervallen stationnetje waar een schattig klein treintje (bestaande uit 1 wagon) ons ophaalde en naar Pula bracht.
Toen we in Pula aankwamen was het bloed, en bloedheet. Heeerlijk als je dan met zo'n mega zware tas door het zonnetje moet lopen... En toen moesten we ook nog is op zoek naar een camping. Na 5 minuten gelopen te hebben was het allemaal ff te veel en zochten we de schaduw op achter een beeld. Mieke besloot ff snel naar een tourist information te zoeken en kwam terug met de informatie over de camping en de bus die we moesten nemen. De bus kwam snel en zette ons ergens af. Vanaf daar moesten we een kwartier lopen naar de camping. We kwamen doodmoe en bezweet op de camping aan, gingen ons tentje opzetten, liepen even over de camping om te kijken waar het winkeltje was en gingen slapen.
We hebben daar 5 dagen lekker gechillt aan het strand en heerlijk uitgerust. Deze camping was trouwens echt supergoedkoop! We hebben 5 nachten gestaan en waren in totaal 290 kuna (omgerekend €40) kwijt.
Onze volgende bestemming was Porec. We kwamen terecht in hostel Pappelina. Een supermooi hostel met heerlijke bedden (die we ondertussen al 2,5 week niet meer hadden gezien). Toen we aankwamen hebben we eerst even een uurtje genoten van het stopcontact bij ons BED Ö. Wat een luxe! Maar dit was nog niet alles... We deden de douchedeur open en we hadden een regendouche! Je begrijpt, een hemel voor ons!
Na een rondje Porec gingen we weer terug met een paar boodschapjes.
Toen gebeurde het onmogelijke. We zaten weer te genieten van onze luxe toen opeens Ruben (neef van Cobie) en zijn vriend Bart binnen kwamen lopen. Wat is de wereld toch ook klein. We sliepen nu met z'n 6en op de kamer. 2 Engelse meisjes, Ruben en Bart.
Die middag gingen we nog even de schattige winkeltjes bekijken en daarna lekker uiteten. 'S avonds hebben we nog ff lekker door de stad gebanjerd en daarna heeeeeeerlijk ons superbedje ingedoken.
Na uitgeslapen te hebben tot 12 uur gingen we douchen en weer een rondje lopen. In de avond hebben we heerlijk een Pizza op. Deze pizza was 45 cm :D.
Die avond was het tijd voor een drankje met onze mede kattukers.
We zullen hier verder niet op ingaan. Het was heel gezellig! (Hè Cobie ;)).
Next morning gingen de 2 Engelse en de 2 Kattukers weer weg en hadden we het paradijs voor onszelf.
'S avonds kwam er nog een Koreaans meisje bij ons op de kamer. Mieke had sjans met de receptionist en hij was best grappig. toen gingen we slapen.
De volgende dag moesten we de boot om 7 uur hebben die naar Venetië ging. Dus half 6 ons bed uit, alles inpakken en nog 1x genieten van die heerlijke douche, uitchecken en naar de boot lopen. Over ons Italië avontuur lezen jullie in het volgend verslag!

xxx Mieke en Cobie ❤️